امید 
شیب کف استخر: کف استخرها باید به صورت شیبدار ساخته شود. شیب کف استخرها باید به سمت دریچه تخلیه اصلی کف استخر باشد، به طوری که در صورت لزوم، امکان تخلیه آب استخر به راحتی وجود داشته باشد. البته شیب کف استخر نباید به اندازهای تند باشید که افراد مبتدی یا شناگران غیر حرفه ای که بر روی کف استخر راه میروند سر بخورند. شیب کف استخر باید به اندازهای باشد که نیروی بوپانسی تاثیرگذار بر وضعیت تعادل شخص تقریبا به اندازه هفتاد و پنج درصد قد شناگر باشد.
حداکثر شیب کف استخر برای کودکان و شناگران مبتدی در هر یک متر حداکثر یک به چهل (بیست و پنج میلی متر در هر یک متر طول) باشد. بر مبنای ملاحظات هیدرولیکی، برای آن که خالی کردن آب استخر به آسانی امکان پذیر باشد. شیب کف استخر باید یک به هشتاد (بیست و پنج میلیمتر در هر دو متر) باشد.
شیب کف استخر باید بین دو منطقه علامتی که مشخص کننده عمق استخر هستند به صورت – کاملا یکنواخت افزایش یابد. برای افزایش ضریب ایمنی شناگران نیز در کف استخر تا حد امکان باید از کاشی های غیرلغزنده استفاده شود.
عایق کاری حرارتی پوسته استخر: در موارد خاص، برای به حداقل رساندن تلفات حرارتی پوسته استخرهای شنا را عایق کاری می کنند. در پروژه هایی که سطح آبهای زیرزمینی بالاست مقدار تبادل حرارت آب از طریق جداره ها و کف استخر نیز افزایش می یابد. با این حال عملا در کمتر پروژهای این کار صورت می گیرد. چراکه با تحلیل اقتصادی پروژه مشخص خواهد شد که هزینه ای که باید برای عایق کاری استخر پرداخت شود به مراتب بیش از هزینه مقدار ناچیز انرژی تلف شده از این طریق، حتا در یک دوره چندین ساله است.
تلفات گرمایی سطح آزاد آب استخر در مقایسه با تلفات گرمایی ناشی از جدایی کف کاسه استخر به اندازهای زیاد است که عملا می توان از تلفات جداره و کف اید صرفنظر کرد. بنابراین مگر در موارد بسیار خاص، عایق کاری جداره داخلی و کف ی استخر را توصیه نمی کنیم.
کانالهای آب حاشیه استخر: برای جمع آوری آبی که از داخل به حاشیه کاسه استخر میریزد کانال های آبی در حاشیه کاسه استخر در نظر گرفته میشود (تصویر ۱۷). درنظر گرفتن این کانال ها در استخرهای سرپوشیده از آن جهت اهمیت دارد که در صورت عدم وجود این مجرا، احتمال نفوذ آب به سازه ساختمان و کانال های هوایی که معمولا بر روی کف و دورتادور کاسه استخر امتداد می یابند افزایش می یابد.
