توالت استخرها باید بین رختکن و استخر در نظر گرفته شوند. در حال حاضر بر مبنای بسیاری از استانداردهای معتبر بین المللی در نظر گرفتن حوضچه ای برای شستشوی پای شناگران پیش از ورود به استخر الزامی نیست، ولی میتوان از این روش با روش شستشوی پاششی استفاده کرد. بخش خشک کردن مو نیز باید تا حد امکان نزدیک به رختکن مجموعه باشد تا شناگران پس از تعویض لباس بتوانند موی سر خود را خشک کنند.
هدف از به گردش در آوردن آب در استخرها، کسب اطمینان از این مساله است که آب فیلتر،و ضدعفونی شده به تمامی قسمتهای استخر می رسد و آب آلوده به شیوه مناسبی از آن تخلیه می گردد. روش متداولی که
اصلی ترین معیارهایی که بر طراحی سیستم گردش آب استخر باید مورد توجه قرار گیرد عبارتند از: نرخ تعویض آب استخر بار ناشی از حضور شناگران در استخر مقدار آب جبرانی موردنیاز تعداد و موقعیت مجاری ورودی و خروجی آب
استخرهای درمانی معمولا در ابعاد (۱۰۵m (32,8×16.4 و با عمقی بیسن ۱٫۵۰ -۰٫۹۰ (۴٫۹f -3) طراحی و ساخته میشوند. کف این استخرها به صورت بدون شیب و کاملا یکنواخت ساخته میشود. استخرهای درمانی به طور خاص تنها در بیمارستانها، مراکز
تمامی تجهیزات و اجزای فلزی که پیش از این مورد اشاره قرار گرفت، باید با استفاده از یک سیم مسی رسانا با حداقل اندازه AWG 8 در یک شبکه مشترک همبند شوند. در اکثر مواقع، آرماتورهای فولادی که در استخرهای
امید 
