آب جبرانی

در استخرها به منظور جبران مقدار آب تلف شده به واسطه تبخیروبیرون ریختن از کاسه استخر و عواملی مانند آن، مقدار آب به سیستم گردش آب افزوده ای پاکسازی اب مطرح است، مقدار آب جبرانی مورد استفاده تا آب تازه ای است که در بازه های زمانی مختلف برای تامین کمبود آب استخرهای میشود.

مجاری ورودی و خروجی آب

مجاری ورودی: مجاری ورودی برای تامین آب موردنیاز استخر به کار می روند. آرایش مجاری بدی باید به گونه ای باشد که با استفاده از آنها مقدار جریان آب موردنیاز در هر یک از بخشها تامین شود. برای کسب اطمینان از این که سرعت آب ورودی به استخر در عمق کمتر از (۵٫۹) ۱٫۸m از ( ۱٫۵-۲m/s (295-390fpmبیشتر نیست، تعداد مجاری ورودی آب باید به تعداد کافی انتخاب شود. سرعت آب ورودی به استخر در قسمتهای کم عمق یا مناطق حساس مانند حاشیه پله ها که تلاطم آب ممکن است مشکل ساز باشد، باید تا (۰٫۵ms (98fpm نیز کاهش یابد. البته سرعت جریان آب خروجی از مجاری مختلف مانند جتهای آب (در جکوزی) یا آبنماها مساله دیگری است و برای این کاربرد خاص، سرعت جریان آب ارتباطی با مجموعه سیستم گردش آب کلی ندارد.

خروجی ها: مجاری خروجی آب استخر باید طوری درنظر گرفته شود که خطر کشیده شدن شناگران یا به دام افتادن آنها در جریان مکشی ایجاد شده وجود نداشته باشد. روکش های لوله های خروجی نیز باید به گونه ای باشند که موجب آسیب دیدگی شناگران را به دام افتادن آنها نشوند.

تمامی لوله های مکش که فشار مکش آنها برابر با فشار مکش پمپ است باید حداقل در دو خروجی مجزا هریک به فاصله حداقل دو متر از یکدیگر و سه متر از دیوارهای جانبی استخر اجرا شوند. س رعت جریان آب در خروجی این لوله ها نباید از (۰٫۵mls (98fpmبیشتر باشد.

تخلیه سطحی آب

روش به ترتیب از بیشترین به کمترین کارایی عبارتند از:

۱- تخلیه آبهای سطحی از سطوح مرطوب مجاور به کاسه استخر: در این روش آب استخر همسطح با محیط پیرامون کاسه استخر (کف های مرطوب) است. به این ترتیب بخشی از آب استخر دایما از لبه آن سرریز کرده و پس از عبور از یک دریچه به کانال های پیرامون کاسه استخر میریزد. آبی که به این کانال ها وارد میشود سپس به مخزن متعادل سازی می ریزد (تصویر ۴۳).

۲- استفاده از کانال های سرریز: به کانال های سرریز گاهی کانال های تخلیه با شیارهای تخلیه نیز گفته میشود. به کارگیری این روش به لحاظ زمانی روش قدیمیتری به شمار میرود. آب سرریز شده از استخر به شیارهایی که دورتادور کاسه استخر قرار دارند وارد شده و سپس به لوله های رابط منتهی به سیستم لوله کشی و تجهیزات فیلتراسیون هدایت می شود (تصویر ۴۴).

۳- اسکیمرها: اسکیمر یا کفگیر همان طور که از نام آن نیز پیداست به عنوان یک صافی عمل میکند و مو، برگها و آشغالهایی بزرگ دیگری که در آب وجود دارد را به دام می اندازد و از ورود آنها به داخل خط لوله و مسدود کردن مسیر عبور آب جلوگیری به عمل می آورد. اسکیمر در خط لوله استخرها برای ایجاد خلا در خط مکش استفاده میشود. در تصویر (۴۵) طرحواره ای از اسکیمر و نحوه قرارگیری آن در استخر نشان داده شده است.

اسکیمر یا کفگیر ساده ترین و ابتدایی ترین روشی است که برای تخلیه آب آلوده سطح استخرها مورد استفاده قرار میگیرد. اسکیمرها در فواصل مشخص دورتادور کاسه استخر تعبیه میشوند و مانند سرریزهای خود تنظیمی عمل می کنند که با تغییر س طح آب استخر فعال می شوند. با وجود آن که راندمان این روش نسبت به دو روش قبل بسیار کمتر است، در بسیاری از استخرها از آن استفاده می شود. البته به طور ایده آل اسکیمرها برای استخرهای خصوصی و کوچک که بار آنها بسیار کم است توصیه میشود.

خط تخلیه اصلی

برای خط تخلیه اصلی ممکن است یک یا چند دهانه درنظر گرفته شود که یکی از آنها به لوله منتهی به پمپ متصل می شود. یکی دیگر از این دریچه ها به یک شیر یکطرفه متصل می شود که به آب انباشته شده در قسمت زیرین کف استخر امکان ورود به کاسه استخر را می دهد. آبی که در بستر زیرین استخر انباشته میشود فشار هیدرواستاتیکی بسیار زیادی را به پوسته استخر وارد می کند که اگر در هنگام طراحی سازه استخر، این فشار در نظر گرفته نشود، در درازمدت سازه استخر آسیب می بیند. به طوری که این فشار ممکن است موجب شکسته شدن پوسته استخر نیز بشود. در نظر گرفتن فشار هیدرواستاتیکی یکی از مهم ترین ملاحظاتی است که باید در هنگام تخلیه آب استخرها به آن توجه شود. به همین دلیل است که در مناطق بارانی یا مکان هایی که احتمال تجمع آبهای زیرزمینی در بستر زیرین استخر زیاد است، معمولا آب استخر را به طور کامل تخلیه نمی کنند و همیشه بخشی از آب استخر برای خنثی کردن فشار ناشی از این آبها و جلوگیری از ترک برداشتن پوسته استخر در آن نگه داشته میشود.

در جکوزی ها گاهی برای تامین جت آب به جای یک پمپ بزرگ از چند پمپ کوچکتر استفاده میشود. در چنین مواردی چند دهانه با چند لوله مجزا نیز در داخل جکوزی درنظر گرفته می شود که هر یک آب را به مدار مربوط به خود تخلیه می کند. در این صورت اگر دهانه یکی از این دریچه های تخلیه توسط دست یا پای افراد مسدود شود، آب از طریق سایر دریچه ها مکیده میشود و از آسیب دیدن افراد نیز جلوگیری به عمل می آید. حداقل فاصله این دریچه ها در جکوزی (۳۰۰mm (12in درنظر گرفته میشود.

از آنجا که جکوزی ها معمولا عمق کمی دارند، قدرت مکش بالا در دریچه تخلیه آنها موجب ایجاد گرداب در داخل جکوزی می شود که برای جلوگیری از بروز این مشکل، دریچه تخلیه آنها معمولا با درپوش های محدب تخلیه ضدگرداب پوشانده میشود (تصویر ۴۶). در جدول (۱۴) نیز رنگهای معرف برای لوله کشی استخرها ارائه شده است.